Kas en Karo is een ruwe diamant met onverwachte slijpvlakken. In elke scène zit een aanvaring tussen twee temperamenten, in elke dialoog verandert een personage. Horvath componeert zo een stuk met stiltes. Zo’n adempauze is een strijd tussen bewustzijn en onderbewustzijn.
Met de woorden van Horvath: "Het resultaat van de synthese tussen ernst en ironie is de ontmaskering van het bewustzijn". En als we dan het woord bewustzijn even verklaren: dat is het erkennen van het bestaan van de dingen en zichzelf.
Dat gebeurt het hele stuk door.
Peter Handke zegt over Kas en Karo: "Iedere zin kwetst, breekt de in ons dichtgevroren zee open"
Ik verbaas me er nog elke repetitie over. Hij heeft meer dan gelijk!
No comments:
Post a Comment