In zijn beruchte Handleiding beschrijft Ödön von Horvath de taal, die zijn personages gebruiken. Het Bildungsjargon. Het was ineens niet meer het gezellige, knusse, dichtbije, warme, gemoedelijke dialect dat in zijn volksstukken gesproken werd. De personages gebruiken het Bildungsjargon, beschaafd, zeg maar. Ze willen hypercorrect spreken en gebruiken daarom woorden en zinnen, die ze niet echt kennen, niet gewoon zijn. Titels van liedjes, citaten uit de bijbel, gezegden,… de taal zit vol onverwachte wendingen. De taal knelt want de sprekers zijn hun taal niet gewoon. Taal is ineens geen communicatiemiddel meer; ze legt het onderbewuste bloot en ontmaskert de leugen van het bewustzijn.
En de liefde houdt nooit op... in vele huwelijksmissen klinkt deze zin uit de brief aan de Korinthiërs als een aanmoediging voor eeuwige liefde. Ödön von Horvath gebruikt hem als ondertitel voor zijn volksstuk Kasimir und Karoline , een gruwelijke zoektocht naar ons liefdeslot. De voorstellingen waren in april 2007 in Toneel Heverlee.
No comments:
Post a Comment